dinsdag 19 oktober 2010

Maandag 11 oktober

Beetje wel – niet slapen tijdens de vlucht landen ons vliegtuig keurig volgens schema in Parijs.
Hier hebben  we afscheid genomen van Patrick en Christine zij vlogen terug naar Bordeaux en wij richting Amsterdam.
Een korte vlucht, voor de meeste deelnemers een raam plaatsje, heel helder en zonnig weer was het laatste wat Betty voor ons had geregeld.
Het laatste stukje met de bus ging ook van een leien dakje en om even voor 4 en waren we thuis in Soest waar we werden opgewacht door onze “thuisblijvers”

Hier kwam er een einde aan deze bouwreis.
Een van de mooiere, goed georganiseerd ter plaatse, het contact “met” was op verschillende manieren goed, kortom een aanrader voor andere.

Foto's zondag









Zondag 10 oktober

Toch maar weer op tijd ontbijten van hier naar Tana is toch 4 uurtjes sturen en schakelen voor onze chauffeur Raymond, we werden immers om 12 uur verwacht bij de krokodillenfarm.
Een kleine pauze om even wat lokaal fruit te kopen van een aantal dames, meer om deze dames wat te gunnen als dat wij trek hadden in dit fruit (soort pruim)
Daarnaast even gestopt bij 4 toch wel hele kleine kinderen, welke hier duidelijk door moeder waren “neergezet” om op deze manier wat eten te mogen ontvangen. Moeder stond bescheiden op enige afstand e.e.a. gade te slaan, bij vertrek achterom kijken werd alles netje ingeleverd en de posities weer ingenomen.
Is dat goed, is dat fout? Het is de werkelijkheid, het benadrukt de omstandigheden.
Ook deze busreis veel indrukken van de omstandigheden, duidelijk dat de bossen jaren geleden feitelijk helemaal zijn leeg geroofd. Het besef dat het anders moet, begint door te dringen volgens Lala.
Met een kleine vertraging aangekomen bij de krokodillenfarm, eerst maar onze lunch met voor vele krokodillenvlees als vleesgerecht.
De grootste vijver met wel heel veel krokodillen toen er wat stukken vis werd gevoerd, toch wel machtige beesten om te zien als je daar een paar meter bij vandaan staat.
Een vijver met 3 tot 5 jarigen feitelijk klaar om te worden geslacht voor het vlees en het krokodillen leren handtasje.
Even een slang om je nek of in je armen was mogelijk, onze Marianne vond het hele lieve en aardige beestjes.
Na dit bezoek was er tijd voor het bezoek aan de souvenirmarkt, de meeste hebben zich laten verleiden iets moois voor “weinig” maar toch teveel, mee naar huis te nemen.
Nu richting het centrum van Antanarivo, het aantal mensen, het contrast tussen dat slagers kraampje met weinig vlees (en veel vliegen) en die wel heel luxe kledingwinkel was ook hier heeeeeel groot. Vanaf het hoogste punt bij het “Koninginnepaleis” een prachtig uitzicht over de stad.
Ook aan deze dag kwam een einde en na een redelijk diner in het restaurant het “witte paard” vertrok ons vliegtuig op tijd op maandag ochtend 11 oktober om 1.00 uur richting Parijs.

Foto's zaterdag








woensdag 13 oktober 2010

Zaterdag 9 oktober

Zaterdag 9 oktober
Vandaag zou volgens Mamy alles in de Magaskiese tijd gaan, ietsje langzamer en zeker geen stress.

Om 7 uur ontbijten, de koffers op de bus en om 8 uur richting het natuurpark, een uurtje rijden voor onze wandelsafari.
Over een bochtige 2 baansweg met veel hoogte verschillen van 600 a 700 meter tot 1200 meter richting de kust de enige goede verbinding naar de kust van Indische oceaan waar de grootste haven van Madagaskar is
Naar een paar kilometer vanaf Moramanga besef je weer hoe groot Madagaskar feitelijk is, naast de continenten is dit op 2 na het grootste eiland in de wereld vertelde LaLa, onze gids voor deze 2 dagen.
Ook hier wordt je geconfronteerd met de mindere leefomstandigheden van de bevolking in Madagaskar.
Een aantal wat grotere degelijke huizen naast een veelvoud van lemen hutten, houten “schuurtjes” als woning, waar je door de voorgevel heen kijkend de achter gevel kan zien.
Het lijkt meer, er is ruimte voor een groente tuint, een enkele fruitboom en kleinvee er is echter in veel gebieden geen schoonwater en alleen langs de doorgaande weg hangt er een enkele stroomdraad.
Heel veel rijst veldjes worden afgegraven en met deze klei worden stenen gevormd en gebakken in steenoventjes, van deze stenen worden dan (hoofdzakelijk in de stad) wat degelijkere woningen gebouwd.
Volgens Lala gaan de eigenaren voor het korte geld, de stenen brengen immers meer op dan het verbouwen van rijst, echter over enige jaren is geen van beide meer mogelijk.
In deze uitgegraven rijst velden stond echter op veel plaatsen een halve meter water hier werd dan weer vis (tilapia) gekweekt.

Rond 9 uur waren we gearriveerd bij Andasibe National Park (810 hectare groot) in groepjes van 5 deelnemers onder begeleiding van lokale gidsen te voet het park in smalle paadjes met best wel wat hoogte verschillen. Met de lunch in je rugzak daar een heel klein deel van bezocht.

Voor de gidsen was het belangrijk dat we de 3 aanwezige lemuren soorten zouden spotten, we hebben ze gezien de Indri Indri, de bruine lemur, de oranje Sifaka lemur en wat kleiner de wollemur.
De witte Indri Indri maken een oorverdovend lawaai als hun territorium door een andere groep te dicht wordt benaderd.
Net als in veel wildparken was toch wel duidelijk dat de mens voor de lemuren geen echt vreemden meer zijn. Wie kijkt naar wie was soms niet duidelijk.
Voor bloemen waren we eigenlijk iets te vroeg, maar van veel soorten was er toch al een beetje kleur, een aantal vlinders, wat insecten, bijzonder en kleurrijk.
De kevergiraf een klein fel rood lijfje met zwarte poten en nek, de nek van het mannetje was duidelijk veel langer.

In de 2de helft van de middag richting ons hotel aan de rand van dit park.
Kleine in een tent vorm houten woningen met riet bedekt, knus en een beetje muf van binnen, onderkomen voor deze nacht.  Een goed restaurant duidelijk ingericht voor de toerist met een paar € / $ op zak en toch vielen de prijzen we weer mee.
Aan de door de lokale gidsen warm aan bevolen avond wandelsafari viel voor ons wat tegen. Met elkaar langs de doorgaande weg bewapend met zaklantaarns zoeken naar die enkele kameleon, een soort gekko enne een kikkertje, voor de lokale gidsen was het een geweldige avond. 

Foto's vrijdag






dinsdag 12 oktober 2010

Vrijdag 8 oktober 2010

Groep 1: Alex, Patrick, Pim en Marianne
Vandaag moesten wij de laatste dingen nog afronden. Alex en Marianne begonnen gelijk met het stuken. Omdat de verf nog niet was aangekomen besloten Pim en Patrick met het laatste beetje verf nog te gaan schilderen. Ook werden de kleine granietblokken op geruimd in oude cementzakken. De plaatselijke bouwvakkers waren bezig met de verschillende lagen van de vloer aan te brengen en te schilderen (rood). Er werden ook rommeltjes en andere spullen zoals hout en bakstenen op geruimd. Toen de verf voor de kozijnen waren aangekomen werd daar al gelik mee gestart. Het was een lichte paarsige verf. Het bordje van Habitat werd binnen op gehaald omdat hij dan niet wordt weg gehaald. Dit moest met en krant en al worden opgehaald maar deze kans kon Patrick het niet laten liggen en maakte dit los, dat was natuurlijk niet de bedoeling. Op een proffesorische wijze hebben wij het toen met folie verpakt en hieraan eenhet tape touw gesloopt. Toen alles helemaal spik en span was besloten wij om naar de andere groep te gaan.
De huisinwijding vond ook bij ons plaats. Onze opa had een zeer lang gebed. De familie was heel erg blij met de cadeautjes. Toen bijna iedereen weg was begon oma zelfs te huilen.

Groep 2: Piet, Henk, Herman en Christine
De laatste dag. Hoe snel gaat de week? Het is alweer de laatste dag waarbij we de laatste bits and pices van het huis kunnen verzorgen. Hier en daar nog wat aansmeren, een beetje de boel om het huis opruimen/egaliseren en de boel klaar maken voor de ceremonie. De overdracht was een heel feestelijk en toch ook wel een emotioneel gebeuren. De toekomstige bewoner had zich goed voorbereid en Christine en heeft een verhaaltje gehouden voor de overdracht. Het was toch wel een heel erg mooi punt toen de dochter van de toekomstige bewoner een cadeau aan haar presenteerde waarbij toch wel een stukje emotie die was opgebouwd gedurende week los kwam. Al met al een bijzondere gebeurtenis.

Groep 3: Betty, Pieter, Thom en Ad M.
De 4 Nederlandertjes begonnen gisteren vol goede moed met het verfraaien van het vooraanzicht van het huisje, want dat moest wel mooi zijn voor de huisinwijding. Dus begonnen we opnieuw met schilderen van de voorkant. Helaas werd de verf er inmiddels niet witter op door alle aarde en cementresten die er steeds maar weer aan toegevoegd werden. Op 1 m van elkaar stonden we het raam erin te metselen en te schilderen. Toen moesten we van Professeur Pascal (de uitvoerder) de binnenkant verfen. Thom was aan de buitenkant bezig met het pleisteren van de poeren. In de tijd dat Betty foto’s ging maken bij de andere groepen en de foto’s ging laten printen, heeft de rest van het team de stenen voor de vloer er voor de -tigste keer uitgehaald, opnieuw aarde toegevoegd en de stenen er weer in gelegd. Helaas waren er niet genoeg stenen. Maar afijn, op de keien kwam de beton, maar ook die was niet toereikend. Dus hebben we het erf om het huisje maar wat verfraaid. Moramanga Beach aangelegd (wit zand voor het huisje), wat dooie takken in de grond gestopt en versierd met serpentines en ballonnen, en potten met planten voor het huisje gezet.
Om 15:30 uur kwam iedereen bij ons voor de inwijding. Twee zonen van de huiseigenaar waren er. Met de oude man gaat het inmiddels beter, hij is uit het ziekenhuis en volgende week hoopt hij in het huisje te trekken. Eén van de zonen knipte samen met Betty het lint door. Ze kregen een bijbel van Habitat en een zak met goodies van ons, waaronder een kaars, Delftsblauwe klompjes en een foto van ons met Pascal en Josef. Daarna zijn we naar de andere huisjes gegaan.

Groep 4: Hans, Gert, Cees, Ad S, Frits, Jan, Jan en Jan
De laatste dag. Wij proefden gisteren al dat vanwege de oplevering ons huisje er strak bij moest staan. Donderdag en ook deze laatste dag waren er een 6 tal lokale medewerkers en ging alles wel heel snel. Je voelt ook wel dat de accu leeg is. Rond de middag is er echt nog maar heel weinig puf over. We hebben het huis gestukadoord met elkaar. Net als met metselen wordt het na een dagje leren makkelijker en kunnen een verzekeringsadviseur en een banketbakker er chocola van maken. We hebben het huis versierd, alles netjes op geruimd en om 15.00 was de koek op.

De slotinwijding was bij het huis van de Jannen.
Daar gebeurde ook weer hetzelfde, maar ook kregen we allemaal van de huiseigenares een geborduurd lapje met onze naam erop en een oorkonde van Habitat.
Daarna kwam er groep muzikanten met trommels, fluiten en een accordeon. Zij gingen bij het kampvuur spelen. Al gauw kwamen er kinderen en volwassenen van alle kanten aanlopen en meezingen en –dansen. Even later kwamen er ook dansers van de groep bij. Marianne en Christine hebben nog even meegedanst, de rest keek toe en genoot van het aangezicht. We kregen nog wat lokale snacks en drinken dat door de huiseigenares was klaar gemaakt. Na een uurtje zijn we weggegaan. Na een borrel bij het hotel konden we aan tafel. Daar maakten we kennis met de nieuwe gids, Lala (een man overigens) die ons de komende twee dagen begeleidt. En hebben we afscheid genomen van Mamy, de coördinator van Habitat. Na het eten wilden er nog mensen de stad in, maar uiteindelijk is daar niets van gekomen. Sommigen hebben nog gezellig met elkaar wat zitten drinken. Morgen uitslapen: pas om 7 uur ontbijt.